Najlepiej sprzedający się artyści w Japonii to ci, którzy zaistnieli w czasach po II wojnie światowej – Michiya Mihashi i Hibari Misora, którzy byli głównymi przedstawicielami muzyki enka, która była formą sentymentalnych ballad. Obecnie owy nurt muzyczny nie cieszy się taką samą popularnością co kiedyś, ale wywarł duży wpływ na późniejsze pokolenia słuchaczy jak i współczesnych japońskich muzyków wykonujących muzykę pop. Innymi gatunkami, które miały bezpośredni wpływ na tworzenie się japońskiego tradycyjnego popu były Ryūkōka znajdujący swoje początki w klasycznej muzyce ukazywanej w filmach western oraz Kayōkyoku, wywodzący się z ery Showa. W latach 50 wielu muzyków japońskich wzorowało się na kubańskiej muzyce, Latino pop, a także na tangu. Pionierem muzyki Kayōkyoku był Ichiro Fujiyama, który tak jak Hibari Misora, jest uważany za ikonę japońskiej muzyki.
Tagi: